ისტორია ფანჯრიდან დანახული მუშაობისა

ეს ამბავი მოხდა 2005 წლის 6 ოქტომბერს და მეც უმალვე ფორუმზე გადავამღერე, რადგან სამუდამოდ უკვდავჰყოფილიყო. დღეს კი ის თემა, რომელშიც მაშინ დავპოსტე ამოტივტივებული დამხვდა და გამახსენდა ეს ისტორია, აუცილებლად ბლოგზე უნდა იყოსმეთქი, რათა – ყველამ გაიგოს! ყველამ იცოდეს! 😀
ასე რომ, გთავაზობთ საოცარ ამბავს, უბრალოდ ვაკოპირებ და ორი სამი პატარა რამ შევასწორე, ერთი-ორი უმნიშვნელო შეცდომა გავატარე, რადგან ორიგინალი არ დაიკარგოს 😀 😀 როგორც მაშინ ცხელ გულზე იყო დაწერილი, დაე ასე იყოს.
ისტორია ცოტა უხამს ამბავზეა და უხამსი სიტყვა(ნუ ვისთვის როგორ) რამდენჯერმე არის ნახსენები, ამიტომ, ბავშვობისთვის არ არის რეკომენდირებული წაკითხვა და არც ძალიან ქალიშვილი ქალებისთვის. სამაგიეროდ, ძალიან სასაცილო ამბავია.

…

მოკლედ იყო და არა იყო რა ფორუმზე უკეთესი რა იქნებოდა. ერთ მშვენიერ დილას ანუ დღეს როგორც ყოველთვის გამოუძინებელმა გავიღვიძე, ავდექი ბლა ბლა და წავედი სამსახურში, ცოტა წავიმუშავე, წავიჩეთავე და სადღაც 3-ზე წავედი ვაკის პარკში მეგობართან შესახვედრად. მას შემდეგ რაც, შევეკვეტე სამარშრუტო ტაქსში, 25 წუთი ვიცადე და წვიმა იყო, გადაიღო, მოვიდა მეოგბარიც. ვიყავით პარკში ესე 5-მდე და სასწრაფოდ დავბრუნდი უკან ისედაც დავაგვიანე. იქ მისულს უჩვეული ჟრიამული დამხვდა. ცოტა არ იყოს გამიკვირდა, მაგრამ აღარ მივაქციე ყურადღება შევედი ჩემ ოთხში, მაგრამ სანამ კარს გავაღებდი შევამჩნიე კარი ცოტა ნაწვალები იყო, სხვა გასაღებები მოურგიათ შესაბამის ეძებდნენ თუ არისო. ეს არ მომეწონა, მეთქი უკვე რაღაც ვერ არის საქმე კარგად, მაგრამ ვიფიქრე კომპიუტერი ან რამე დაჭირდათ, ყველა დაკავებული იყოთქო და ეგეც გავიარეთ. აი როცა ორი კაცი შემოვარდა ოთახში სიცილით კაკაბაძის ოთახში ვაბშე ვიპ ლოჟაა რატო ვერ გავაღეთო, უკვე ვსიოოო… და ვიკითხე რაშია საქმეთქო.
ჩემი თანამშრომლის სასაცილო ხმის ტემბრს ვერ გადმოვცემ, ვერც ზუსტად სიტყვასიტყვით გეტყვით, მაგრამ მთავრი ფაქტია – თურმე ჩვენი ფანჯრების პირდაპირ ზუტად(იქ მგონი კავშირგაბმულობის სამინისტრო თუ რაღაცაა და კიდევ სხვა ორგანიზაციები), მესამე სართულზე, სადაც რემონტია ახლა, მავანი მუშა, მომდგარი იყო ფანჯარასთან, იმენნა ფანჯარასთან დაჟე გადმოყოფილიც ქონდა ერთი პერიოდი და ანძრევდა 😀 😀 ნუ სანამ ჰაი-ჰუით მოყვნენ ამას კაი ხანი გავიდა. დეტალები ასეთია – მთავარი რედაქტორი სვამდა ყავას და ფიქრობდა თუ როგორ დაეწერა მონაკოზე სტატია, ხოლო როდესაც შემთხვევით გვერდზე გაიხედა დაინახა მუშა როგორ მუშაობდა, ცხადია, წამოხტა ფეხზე ფურთხებით და გინებით შეყარა ხალხი, რომლებიც შეცვივდნენ მის ოთახში(ჩემი ვიპ ლოჟა ვერ გააღეს, მაგრამ მთავარი რედაქტორის ოთახი გვერდითაა და იქიდანაც კარგად ჩანს) და მთელი რედაქცია აქედან ”ბალელშიკობდა” იმას. გარკვეული წვალების შემდეგ მუშამ ლესვა დაამთავარა და გაუჩინარდა.
ისმის რამდენიმე კითხვა:
1. რა გაუჭირდა ასეთი
2. რატომ მაინცდამაინც ფანჯარასთან
3. ნუთუ ვერ დაინახა ამდენი ხალხი სულ ახლოს, მოპირდაპირე მხარეს ფანჯარასთან რომ იყვნენ მომწყდარები
და ა.შ.

ჩემი დაშოკილი თანამშრომლების გამოთვლები
1. ალბათ ჩვენს ქვემოთ სართულზე ვიღაცას უყურებდა, მაგრამ რა დაინახა ასეთი ან სუ რო ტიტველი ქალი და სექსუალური აქტი ყოფილიყო, რა უბედურებაა ფანჯარაში თან მესამე სართულიდან მეორე შენობის მეორე სართულზე ჭაჭუნი ბლიად
2. პერტაიაზე და ოთარაზე ანძრევდა (ჩვენი თანამშრომლები)

და რაც ყველაზე მთავარია მეგობრებო, როდესაც ხალხი დაცხრა, სიცილ-კისკისით დაიშლა, გინების ხმაც შემცირდა და ყველაფერი კალაპოტში უნდა ჩამდგარიყო ასე თუ ისე, მთავარი რედაქტორი ოთხაში შებრუნდა და ლამის ადგილზევე იმპოტენტად იქცა. ჩვენი მუშა უკვე გვერდზე ფანჯარაში მუშაობდა… ცხადია ხელახლა დაიწყო ერთი ამბავი, ხალხი ისევ მიაწყდა ფანჯრებს და დიდი ჟრიამულის შემდეგ იმ პატივცემულმა დაასრულა თავისი საქმიანობა და შტანგა გოლი გაუტანია როგორც მაცნობეს. ძელიდან ასხლეტილი ბურთი კი ცხადია მიწაზე დაენარცხებოდა, სადაც ჩვენი ერთი თანამშრომლის მანქანა იდგა…

ისმის კითხვა:
1. გვეშველება რამე?

ჩემი თანამშრომელვბის დასკვნები:
1. მეორე სართულზე მყოფი სუბიექტმა ან ობიექტმა მეორე ოთახში გადაინაცვლა და ჩვენმა მუშამაც ამიტომ შეიცვალა დისლოკაციის ადგილი
2. აღმოჩნდა,რომ პერტაია და ოთარა მეორე ოთხიდან უკეთ ჩანდნენ

მე კი ამ ყველაფერს მოვაკლდი და დღე მთელი დღე ეიფორიაში მყოფი თანამშრომელბის, განსაკუთრებით მთავარი რედაქტორის საუბარს ვუსმენდი.
პირველ გვერდზე რა გავიტანოთ? – ნძრევა
ახლობელმა დაურეკა და კითხა რას შრვებით როგორ ხართო – ვანძრევთ, იყო პასუხი
და ა.შ. სხვა ნძრევები

გაიჟღერა იდეამაც – ”აბაროტი ავუღოთ”.

მე კი ჩემი ოთახში შესვლა ფასიანი უნდა გავხადო, მართლა ვიპ ლოჟაა.

სამწუხაროდ, იმ დროს ფოტოგრაფები არ იყვნენ რედაქციაში, ხვალითვის უკვე გაფრთხილებული ჰყავთ და ორივენი დღის 3 საათიდან დარჭობილები იქნებიან სამსახურში. ერთი სიტყვით, გაზეთ ”სარბიელის” რედაქციაში სრული მობილიზაციაა გამოცხადებული, ხვალინდელი დღის მოლოდინში…

აი მეგობრებო ასეთებიც ხდება და მერე იტყვიან ერს არა აქვს ერექციაო. აქვს აქვს და მერე როგორი
ჩვენ კი ვართ აქ და ვერბალურ ანანიზმს ვეწევით….. აღმაშფოთებელია

პ.ს.
ის მუშა ვნახეთ მერე ახლოდან, ერთხელ გაზეთიც მისცეს 😀 ჩვენი მძღოლთაგანი სახიპიშოდაც კინაღამ გაიწია, მაგრამ ეს არცთუ კარგი იდეა გადავაფიქრებინეთ. მეორე დღეს და არც მერე, სამწუხაროდ მსგავსი არაფერი არ განმეორებულა და არ აღბეჭდილა ფოტოზე ან ვიდეოზე, მაგრამ არა უშავს, მთავარია – აქედან ვერ წაშლი 😀

ესეც ისე:
სოსო ჯუ